U crikvenoslavskom, a pretpostavljamo i u prethistorijskom hrvatskom sistemu, postojale su tri velike grupe deklinacijov:

a) imenska (po koj su se sklanjale imenice i neodredjeni pridjevi),

b) zamjenička (po koj su se sklanjale zamjenice),

c) složena (ka je morfološki spoj prvih dvih i po koj su se sklanjali odredjeni pridjevi).

Te deklinacije su imale sedam padežov (indoeuropski osam, od kih izostaje ablativ), tri rode (muški, ženski i sridnji) i tri broje (jedninu, dvojinu i množinu). U rodu i broju sačuvalo se je indoeuropsko stanje. Dvojina se je u kasnijem jezičnom razvitku izgubila, sačuvala se je samo u neznatni ostatki.